Dertigers willen groots leven, maar weten niet hoe. VN-redacteuren Carolina Lo Galbo (31) en Maurits Martijn (30) zien hun vrienden vechten met zichzelf. ‘Ik zit op de bank met een sigaretje en denk: is dit het dan?’

Een op hol geslagen Duracell-konijn, zo omschrijft Isabel (28) zichzelf in de tijd dat ze nog als advocaat op de Zuidas werkte. Ze was altijd al ‘heel streberig’ geweest: hoge cijfers halen op het gymnasium, schitteren op het schooltoneel, in drie jaar haar studie rechten voltooien. Een jaar voor haar afstuderen had ze al getekend bij een groot advocatenkantoor op de Zuidas. ‘Een logisch gevolg van mijn hoge cijfers,’ zegt ze. ‘Of die baan wel bij me paste, vroeg ik me niet af. Ik was tweeëntwintig en gevoelig voor de status en het hoge salaris. Groots en meeslepend wilde ik leven. In gedachten zag ik de partners van het kantoor al aan mijn lippen hangen terwijl ik mijn uitzonderlijke inzichten met ze deelde.’ Maar de romantiek was ver te zoeken. ‘Ik bleek...