Er is weer behoefte aan vergezichten, zegt schrijfster Joke Hermsen. ‘Cynisme, scepsis en ironie zijn nuttig geweest, maar nu is het tijd voor een nieuw engagement en bevlogenheid.’

‘Het was kennelijk een pijnpunt waarop ik drukte,’ zegt schrijfster en filosofe Joke Hermsen (52) in haar werkkamer in de Amster­damse buurt De Baarsjes. In dezelfde straat, een deur verder, wonen haar ex-man, de filosoof Henk van der Waals en haar zoon, die dit jaar eindexamen doet. Haar dochter is het huis uit en studeert, inderdaad, filosofie.

Ze is nog maar nauwelijks bekomen van de aandacht voor haar pleidooi in Vrij Nederland voor statusherstel van de leraar. Haar verhaal vol ingehouden verontwaardiging over de veelverdienende onderwijsbestuurders en tegen de neoliberalisering van het onderwijs maakte veel los. Ze kreeg bijval voor haar pleidooi voor kleinschaligheid en tegen de nadruk op ‘meten is weten’, iPad-onderwijs en de docent als ‘coach’ in plaats van gewoon: leraar.

Tot...