Door Jeroen Vullings

‘Ik ben klaar met het leven. Ja, ik had nog wel meer boeken willen schrijven, een nieuwe trilogie over Haarlem en een pamflet waarin ik met de wereld afreken, maar dat zit er echt niet meer in. Die boeken zitten in mijn hoofd en daar komen ze niet meer uit. Ook was ik nog van plan een roman over de componist Anton Bruckner te schrijven. Ik voelde mij met hem wel een beetje verwant: een tikje naïeve man, met heel hoge idealen, die hij niet tot overeenstemming kon brengen met de hoge werkelijkheid. Hij wilde dichter van God zijn.

Spijt over iets dat ik heb nagelaten, heb ik niet. Het liep nu eenmaal zo. Dolgraag had ik een goede componist willen zijn. Geen taal, onttrokken aan aardse problematiek. Omdat je je in die kunstvorm minder met concrete zaken hoeft bezig te houden. Mijn droom was om in de muziek een ideale samenleving te creëren.

Die passie begon bij Wagner, inmiddels verdampt tot een strikt theoretische liefde. Maar de volbloed romantici onder het...