23-06-2001
Door Ab van Ieperen

Nouchka van Brakel maakt films die niet te ver af staan van haar eigen leven, en ‘De vriendschap’ – nee, géén Connie Palmen-verfilming – heeft dus hoofdpersonen van boven de zestig. ‘Het basisidee was: hoe ver kun je gaan in vriendschap?’

Twee Rotterdamse jongens waren veertig jaar geleden verliefd op hetzelfde meisje. De man die haar trouwde bleef zijn leven lang een sjacheraar, degene die zich wegcijferde raakte in de Verenigde Staten in goeden doen. Bij hun weerzien lijkt dat oude zeer vergeten, maar opnieuw is er een vrouw die tussen hen komt.

Het is het gegeven van De vriendschap van Nouchka van Brakel, met Gerard Cox en Willem Nijholt, een film die drama is, soms platte klucht, fantasie en portret van de multiculturele havenstad. Het gaat over mannenvriendschap, maar ook over stervensbegeleiding en over de seksuele besluitvaardigheid van vrouwen. Pleuni Touw wil geen pion van de rivalen zijn, Pim Lambeau is als oude freule cliënt van...