De Tuinkamer – Lilian Blom

Rouw is een lastig genre: welke schrijver komt verder dan een getuigenis zonder het te veel te ‘verliteraturen’? Lilian Blom deelde twintig jaar lief en leed met schrijver Louis Ferron en koos in haar boek De tuinkamer voor de niet-pretentieuze aanpak.

Wie een persoonlijk verhaal vertelt over verlies, verdriet, rouw, weet zich van een aandachtig gehoor verzekerd. Mits je datzelfde verhaal niet blíjft vertellen, zoals benevelde stamgasten in een uitspanning wel eens plegen te doen. Verteld verdriet heeft een hoge eenmaligheidswaarde, hoe universeel van aard ook.

Toch bevatten juist zulke verhalen de adem van het echte, van onversneden authenticiteit, van iets dat ons raakt, misschien vrees inboezemt, maar niettemin van a tot z fascineert. Vraag een willekeurige lezer naar zijn favoriete boek uit het oeuvre van een schrijver en in de meeste gevallen komt hij aan met titels als Tussen mes en keel en Schaduwkind. Zo krachtig...