Autobiografie op leeftijd

We worden met zijn allen ouder en we blijven langer actief en dus is het ook volstrekt logisch dat schrijvers op almaar hogere leeftijd werk op de markt brengen. Toch is het even opkijken wanneer je een boek in handen houdt dat door een negentigjarige geschreven is. Maar het is ook hoopvol. Wie – zoals ik – afgeschrikt wordt door het doembeeld van dementie kan uit Somewhere Towards the End van Diana Athill (1917) moed putten. Ook op hoge leeftijd kunnen heldere zinnen en een volstrekt coherente tekst uit een pen rollen. Als we Athill mogen geloven, is het leven zelfs nog best aangenaam. Seks behoort tot het verleden, maar er komt meer tijd en ruimte voor andere dingen.

Athill heeft jaren gewerkt voor uitgever André Deutsch. Die betaalde haar erg weinig. Op de een of andere manier vergat ze telkens opnieuw opslag te eisen, waarschijnlijk omdat ze te veel genoot van haar werk. Vandaag kan ze zich geen verzorgingstehuis veroorloven, maar dat vooruitzicht –...