Mischa Cohen publiceerde Mijn meningen zijn feiten (met Harm Ede Botje, uitgeverij Atlas Contact, 2020) over de politieke ontwikkeling van Thierry Baudet en De nazi-leerling (Atlas Contact, 4de druk 2020) over de nationaal-socialistische leerschool van de jonge Dick Woudenberg. Samen met fotograaf Daniel Cohen (geen familie) maakte hij het boek Mijn naam is Cohen en de gelijknamige tentoonstelling in het Joods Historisch Museum. Met Carel van Hees schreef hij Weerstand. Leven met aids. Cohen was ruim drie decennia – tot en met 2019 – redacteur van Vrij Nederland en was eerder boekhandelaar, medewerker van NRC Handelsblad en chef kunst en coördinator van de Vrij Nederland–kleurenbijlage. Over de geschiedenis van VN gaat onder andere zijn artikel ‘Ik wist, ooit krijg ik gelijk’, een portret van criminoloog Wouter Buikhuisen, maar ook ‘De vele levens van Joop van Tijn’, over de legendarische hoofdredacteur.
Zijn verhaal over de Schots-Nederlandse schrijver Michel Faber werd genomineerd voor de journalistieke prijs de Tegel. De reportage over de eerste vergadering van de gedecimeerde redactie van Charlie Hebdo na de bloedige aanslag van 7 januari 2015 kreeg een Mercur-nominatie als beste tijdschriftreportage. Zijn artikel Dankbaar gestemd waarin Lieuwe van Gogh terugkijkt op de moord op zijn vader Theo van Gogh, 2 november 2004, werd bekroond met de Tegel voor het beste interview van het jaar en werd opgenomen in het Jaarboek Verhalende Journalistiek.
Samen met Harm Ede Botje schreef Cohen een Vrij Nederland-bijlage over de Joodse Crèche en De dunne scheidslijn tussen helden, verraders en opportunisten, over het verraad bij het vendel ‘Vrij Nederland’.
