Media

Van herdenkingen lijken wij geen genoeg te kunnen krijgen. Vorige week woensdag deed het Achtuurjournaal uitvoerig verslag van liefst twee massale plechtigheden: voor de slachtoffers van de schietpartij te Alphen aan den Rijn én voor de doodgeschoten politieman te Baflo.

Het is inmiddels een vertrouwd scenario na elke dramatische gebeurtenis. Eerst zijn er op de plaats des onheils de bloemen, de waxinelichtjes, de handgeschreven kaarten met waaroms. Daarna volgen stille tocht en/of samenkomst. Die omvat meestal veel toespraken, veel gevoelige liedjes, witte kaarsen, een minuut stilte. En ook wie zelf hoegenaamd niets met de catastrofe in kwestie te maken had, kan dankzij verslaggevers en televisiecamera’s ter plekke van de plechtigheid getuige zijn.

Terecht wijzen tijdgeestduiders op het verband tussen deze hedendaagse honger naar publiekelijk rouwbeklag en de secularisering. Kort samengevat: na een brute moordpartij of ramp zoekt het geschokte gemoed nog altijd troost en...