De Telegraaf heeft geen alleenrecht meer op dierenliefde, elke krant scoort met een mandril of zeepaardje.

Mooi idee was het. In 1995 volgde een VN-journalist één jaar lang het dierennieuws in De Telegraaf. ‘Veel’ onderscheidde immers de grootste krant van Nederland van andere landelijke kranten, maar ‘een heel bijzonder onderscheid’ was zonder twijfel ‘de journalistieke dierenliefde’. ‘De Telegraaf is gek op dieren, dood of levend.’

Uit de inventarisatie, afgedrukt in het kerstnummer, bleek een voorliefde voor treurige nieuwtjes (‘Meeuw overleeft aanrijding niet’), voor heldendaden (‘Man redt door het ijs gezakt schaap’), voor de strapatsen van ‘dierenbeulen’, én voor vrolijke gebeurtenissen (‘Homoseksueel ooievaarsstel broedt pinguïn-ei uit’). Maar ook de strijd voor het behoud van bedreigde soorten (‘Vijf voor twaalf voor de dagvlinders’) kreeg ruim baan. Dat er ‘in deze tijd’ weinig te juichen viel voor ‘dierenliefhebbend Nederland’, wist volgens dit blad niemand beter...