Het mooie is dat het leven zich in zo’n honderd vijftig pagina’s ontrolt en tussen 1928 en 1956 flinke hiaten bevat, maar steeds wanneer Eefje Jonker haar dagboek hervat hou je je adem in: wat heeft er in de tussentijd weer allemaal plaatsgevonden?
Hoe heeft ze zich ontwikkeld? Dat je zo benieuwd bent komt door de eerste dertig pagina’s en de allereerste zin ‘Mijn hemel, wat er vandaag is gebeurd!’ Wat volgt is de beschrijving van de dag waarop ze achttien jaar wordt (11 mei 1928), en van haar ouders een gouden ringetje met een diamantje krijgt. Maar dat gaat vergezeld van de mededeling dat ze niet haar echte ouders zijn. ‘”Nou ja, zeg!”, zei ik’.
Die reactie is tekenend voor het hele uit twaalf schoolschriften bestaande dagboek van Eefje Jonker, nu uitgegeven door Robert Anker, een nazaat die het stapeltje schriften via Amerika en...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.