In de Casentijnse bossen in de heuvels van Toscane leven microben die de ham van boer Fabrizio zo fenomenaal lekker maakt.

ik heb overwogen dit stukje te beginnen met de woorden: ‘Er was eens…’ Maar het was niet ‘lang, lang geleden’ en ook niet ‘in een land hier ver vandaan.’ Het was vorige week in Italië. In de heuvels van Toscane, zo’n zeventig kilometer van Florence. Daar ligt op zeshonderd meter hoogte een verlaten dorp. Je komt er alleen over een onverharde kronkelweg. Het kerkje van Borgo di Gello wordt voor het eerst genoemd in 1019. Sinds de jaren veertig staat het leeg.

Deze zomer zal het anders zijn. Dan is er even een hotel. Novanta heet het, omdat het precies negentig dagen open is (juni, juli, augustus). Het is een pop-uphotel met een bijzonder culinair concept: omdat er geen restaurantvergunning is, moeten alle gasten dagelijks een symbolische kookhandeling verrichten. En dat koken gebeurt natuurlijk met lokale producten. Iedere week komen de...